Okyanus kenarı, havada kara bulutlar, yağmur yaklaşmakta. Karşımda bir at, öylece duruyor… Rüyadan çıkışı verilmiş manzarayı izliyorum. Hani ya var ya yok, belki de hem var hem yok misali. Aklın ve ruhun boyutlarını aşan görüntülere bir de “Madem Yalnız Değiliz” ekleniyor. Ortalık karışacağa benziyor.
Bir eylül akşamındayız, kimse gülmüyor
Bir siyah beyaz fotoğrafta pus gibiyiz
Belki biraz önce birini kaybetmişiz
Siz hiç eksilmediniz mi biz çok eksildik
Korkma yanımda kal, şarkılar gibi
Madem yalnız değiliz bize bir şey olmaz
Gitmek dediğin ne her sabah bir gemi kalkıyor
Bir yelken, bir dümen, bir de sen; deniz başlıyor
Bu deniz neden kırmızı kimse bilmiyor
Kimse sormuyor, neden siyah sus gibiyiz
Belki biraz önce birini kaybetmişiz
Bir hikâye bitmiş ansızın, ölüm başlamış.Hüsnü Arkan
