Benim hikâyem 1968’de Beşiktaş’ta başladı. İstanbul’un o kalabalık, büyüleyici sokaklarında büyüdüm. Yirmi bir yıl sonra Cumhuriyet gazetesinin kapısından içeri adım attım. O anı dün gibi hatırlıyorum; hevesliydim, meraklıydım, çok acemiydim ama hakikatin peşine düşmeye de hazırdım. Zamanla yarışıyorduk, yazdığımız her satırın dünyayı değiştirebileceğine inanıyorduk.

O yıllarda onca haber arasında, Park Otel bende ayrı bir iz bıraktı. Tek bir bina üzerinden İstanbul’un geçmişle gelecek arasında sıkışmış ruhunu görmek, bana bu şehrin kalbine açılan bir pencere sundu. O binanın gölgesinde, İstanbul’un geçmişi ile modern yaşamı arasındaki ezeli mücadele sergileniyordu. Koruma ve ilerlemenin o bitmeyen dansıydı bu. İstanbul’un çelişkileriyle derin bir bağım olduğunu o günlerde fark ettim.

Yıllar içinde bende de değişiklikler oldu. Hızlı haber akışı, artık daraltmaya başlamıştı. Basın toplantılarından alınan kuru cümleler yetmez oldu.  Muhabirlikten memnundum ama anlatmak istediğim hikâyelere bir türlü sıra gelmiyordu. Asıl tatmini, sokakta karşıma çıkan bir insanın hikâyesinde, bir kafede kulağıma çalınan bir cümlede, başka kültürlerin ince ritimlerinde bulduğumu fark ettim. Sonunda o kaçınılmaz kararı aldım ve gazeteden istifa edip ABD’ye gittim. Beni hep kenardan çağıran uzun soluklu hikâyelerle artık baş başaydım. İstanbul evim olmaya devam edecekti ama başka şehirlerin nasıl nefes aldığını da görecektim.

İlk durak Los Angeles oldu. Geniş bulvarlarında hayallerin ve hayal kırıklıklarının yan yana yürüdüğüne tanık oldum. Ardından Moskova… Bazen yabancı bazen tanıdık hissettiren enerjisiyle tarihsel mücadelelerin şehri. Zürih’te ise dinginlik ve sessizlik bana çok şey öğretti; belki de en çok orada durup dinlemeyi öğrendim. Ve Dubai… Geleceğin önceliğini geleneğin gölgelerinde saklayan, hırsın, lüksün güneşle parladığı şehir.

Bu şehirlerde yaşamak beni dönüştürdü. Yazıma da yansıdı. Coğrafyanın insan kaderini şekillendirdiğini, siyasetin günlük hayatın ayrılmaz parçası olduğunu, umudun bulunduğunuz yere göre şekillendiğini fark ettim. Her siluetin bir hikâye, her mahallenin bir kalp atışı olduğunu, tanıştığım her insanın aslında anlaşılmayı bekleyen koca bir evren taşıdığını bu şehirlerde öğrendim.

Gazetecilikten gezgin bir hikâye anlatıcısına dönüşmek hiç kolay olmadı. Gazetecilik bana doğruluk, netlik, disiplin öğretti. Ama seyahat bana kesinliklerin çözüldüğü, hakikatlerin çoğaldığı bir alan açtı. Bir yandan gazeteciliğin titizliğini korurken, diğer yandan insan hikâyelerinin belirsizliğine ve merakına yöneldim.

Bugün beni motive eden şey sadece merak değil. Bu parçalanmış ama aynı zamanda birbirine bağlı dünyada, bizi ayakta tutacak hikâyelere ihtiyacımız olduğuna inanıyorum. Manşetlerden çok, hayatın kenarında duran ama insanlığımızı hatırlatan hikâyelerin peşindeyim. Moskova’da bana kendi büyükannemi hatırlatan yaşlı bir kadın, Dubai’de lüks ile tevazunun çatışması, İstanbul’da bir dükkândan sokağa taşan yanık bir melodi, Los Angeles’ta hayallerinin peşinden koşan bir sokak sanatçısı… Hepsi aslında aynı şeyi söylüyor: Ortak hayat hikayelerimizi, tesadüfleri, tarihi ya da kaderi…

Bugünlerde kendimi geleneksel anlamda bir muhabirden çok, insan hikayelerinin bir tercümanı olarak görüyorum. Yaşanmış anları alıp, onları başkalarının ufkunu genişletecek şekilde anlatmaya çalışıyorum.

Yaşadığım her şehir sadece bilgimi değil, duygularımı da şekillendirdi. Farklılıkların uçurum gibi göründüğü yerlerde bile ortak insan deneyimlerinin hep var olduğunu gördüm. Şimdi, o izleri takip ediyorum ve ardında yatan hikâyeleri merak ediyorum.

Cumhuriyet’teki o genç muhabirden bugüne uzanan yolculuğum bilinçli seçimler ve mutlu tesadüflerle dolu. Değişmeyen tek şey, insan hikâyelerinin önemine olan inancım. Bugün beni ilgilendiren hikâyeler başlıklardan, rakamlardan çok daha fazlası. Direnci, dönüşümü, bağlantılarımızı anlatan hikâyeler… Kendimizi ve birbirimizi anlamanın en güçlü yolu da bu değil mi zaten?

İşte bu yüzden anlatmaya devam ediyorum. Tanıdık ile yabancı arasındaki boşluğu doldururken, sadece mesleğimi değil, amacımı da buluyorum. Yaşadığım şehirler, çıktığım yolculuklar ufkumu genişletiyor. Her hikâye kimliğime yeni bir renk, yoluma yeni bir ışık katıyor. Ve ben bu ışığı paylaşmak için buradayım.